hat | kaynak | yazım usulü | hattat | video |
|---|---|---|---|---|
elif | bir harften ibaret değil | Celi Sülüs | Ömer Taş | |
English
عربي
Français
日本語
Elif
“Ben” demenin sembolüdür elif. Olur da ‘noktalanır”sa, “be” olur. Ki “be” dudağın dudağa değdiği yerdedir. Varlığın varlığa dokunuşunun pes sesidir. Nefese dolanan anlamın, ruha sarılan tenin cisimleşmesidir. Bir kelâm infilakıdır. Söz tomurcuklanmasıdır. Anlam baharıdır. “Ben” kendi dışında bir “nokta”nın hatırına eğildiğinde anlamını bulur. Sesine kavuşur. Söz meclisine dahil olur.
Göz bebeğine benzer “ben”. Görünenden çok; görendir. Kendine kör oldukça, gören olur göz bebeği. “Ben” de işte öyledir; öz bebeğidir; insanın kendisiyle gördüğüdür. İnsanın kendisiyle göründüğü değildir.
“Ben”i gösteren “benim”ler görünür. “Benim elim” “Benim gözüm” “Benim aklım” dedikçe, “ben” usulca kenara çekilir; görünmez olur. Kendini görmeye her teşebbüs ettiğinde, kendisini saklar, kendisinden saklanır. Elif gibi, anlamın meyvelerini besleyen yeraltı kökler gibidir. “Benim” dediklerimiz çoğaldıkça, “ben” dediğimiz sırlanır.
Benlik hâlâ yitiğimizdir. Özneliğimiz hâlâ sorgu masasındadır.
“Elif”in tanımsız inceliğinde sorulara karşı sabırla susar.
Bu eseri sergimize bağışlayan Sayın Bekir Karahan'a teşekkür ederiz.
Comments