Allah Yeter, kalan her şey boş hevestir.

De ki Hepsi Allah'tandır.

Ben İşimi Allah'a Havale Ediyorum. Kuşkusuz Allah Kullarını Hakkıyla Görendir.

Karar Verdikten Sonra Allah'a Tevekkül Et!

Adalet gözü gibi olgun bir ölçü olmaz; Kişinin kendi eksikliğini bilmesi gibi bir irfan olmaz.

şifa ayetleri

Eslim Teslem

ALLAHA TEVEKKÜL ET

Allah kimseye gücünden fazlasını yüklemez.

Ey Hazreti İnsan

Dedi ki: “Ben tükenmişliğimi ve hüznümü sadece Allah’a arz ederim; benim bildiğim Allah sizin bildiğiniz [Allah gibi] değil.

Acele etmeyen, yavaş ve kararlı giden kişi hedefine ulaşır; Hızlı gidenin ise eteğine (bir şey) dolaşır, ayağı takılır.

Az bela sanma efendi hasedi Mahfeder hasidi kendi hasedi Hayat bir nehir gibi dokunur tenimize. Kendince. Kendi hoyratlığınca. Gerçi alışığızdır suya. Ana rahminde doya doya yüzeriz. Ancak rahimden çıkmak sessiz bir uyumu ardında bırakmaktır.

az bela sanma efendi hasedi mahveder hasidi kendi hasedi

yâ şâfî

Ey dertlere şifâ veren

Allah bize yeter, O ne güzel vekildir.

Başarım ancak Allah'tandır, O'na güvendim; O'na yöneliyorum Var olmak acıtır. Yok olanın acısı da acıyanı da yoktur. Yoklukta kalan biri yokluğuna yanmaz, yokluğunun farkında olamaz. Belli ki şimdi burada yoklukta kalanın yokluğuna yanmayacağını yine var olmak sayesinde anlıyoruz. Varlığımız, yokluğumuzun değil, varlığımızın tercih edildiğinin belgesidir. Varlıkta şenlik de vardır hüzün de: Kanatları kırılır kuşların, gövdeleri sarsılır ağaçların, renkleri solar menekşele

Dünya rahat yeri değildir.

“İncinmişsin dedi” diyenin yeni haberi oldu kırılganlığından. Eski bayat haberlerin efsunundan uyandı.

Her hâl geçicidir.

elif

Hiç

Gönüllerdeki dertlere şifâdır.

Gevşemeyin, hüzünlenmeyin. Eğer (gerçekten) iman etmiş kimseler iseniz üstün olan sizlersiniz.

Kendini (nefsini, haddini) bilen, Rabbini bilir İnsanın Rabbine yolculuğu kendinden geçer. Kendine uğramayan insan, Rabbiyle buluşamaz. Bak şimdi içine. Bir aynasın sen. Her şeye. Herkese. Görüyorsun. İşitiyorsun. Anlıyorsun. Konuşuyorsun. Bir haritasın sen. Gerçeğin haritası.

Muhakkak ki biz insanı en mükemmel biçimde yarattık.

ey yardım edebilecek durumda olan kişi, lütfen bana yardım et

aşık der inci tenden, incinme incitenden, kemâlde noksan imiş, incinen incitenden

ALLAH VAR GAM YOK

ODUN YANAR KÜL OLUR / INSAN YANAR KUL OLUR

ne dem bâki ne gam bâki

EL-HAMDÜLILLAHI ALÂ KÜLLI HÂL SIVEL KÜFRI VED-DALÂL

EYVALLAH

MEVLÂ GÖRELIM N’EYLER / N’EYLERSE GÜZEL EYLER

DERMAN ARARDIM DERDİME, DERDİM BANA DERMAN İMİŞ BURHAN SORARDIM ASLIMA, ASLIM BANA BURHAN İMİŞ

“Yâ Hû” hitabında saklı her teselli. Bu sessiz akışın dibinde saklı sırdır ‘Hû’. Feleğin sayısız çarkının ahenginin fısıltısıdır ‘Hû’. Bu yeryüzü yalnızlığının perde ardını dolduran umuttur ‘Hû’. Görünenlerin gösterdiği görünmeyenin ünvanıdır ‘Hû’. Öteye b/akıştır. Varlığa kanmayıştır.

Keyif, an’da olmaktır. An’ın sonsuzluğun tohumu olduğunu bilerek var olmaktır. Belki de şimdilerde “mindfulness” diye bildiğimiz “bilinçli varoluş”un nüvesidir. Hayatın iniş çıkışlarına kapılmadan, geleni de gideni de keyifle seyreden olmaktır.

ve hüve meaküm eyne mâ küntüm

HOŞÇA BAK ZÂTINA KIM ZÜBDE-I ÂLEMSIN SEN/ MERDÜM-I DÎDE-I EKVÂN OLAN ÂDEMSIN SEN.

Allahümme yâ muhavvilel havli vel ahvâl, havvil hâlenâ ilâ ahsenil hâl

ALLAHÜMME YÂ MUFETTIHA’EL EBVAB, IFTAH LENÂ HAYR’AL BAB.

ve izâ maridtu fe huve yeşfîn

VE BEŞŞIRI’S-SÂBIRÎN

Şüphesiz her zorlukla beraber bir kolaylık vardır Bilmez misin ki, kış, kalbinde baharı büyütür. Görmez misin ki sabahın adı gecenin kara gözleriyle yazılır. Hatırlamaz mısın ki yokuş yoksa düze varamazsın.

Sanma ki tanıyorsun kendini. Meçhulsün kendine. Duyamıyorsun ruhunun fısıltılarını. İçinde saklı sancıların adını bilmiyorsun. Eğilip içinin kuytularına, bir serin su arıyorsun. Sırrın var; kendine sakladığın. Sırrının da sırrı var; kendinden saklı kalan. İçinin kuyularının ürpertili sularını duyacak bir can kulağı arıyorsun.

HAYRUN NAS MEN YENFEÛN NAS

Allah kuluna kafi değil mi?

ELÂ Bİ’ZİKRİLLAHİ TETMAİNNÜ’L KULUB

LÂ TAKNETÛ MİN RAHMETİLLAH